In Clairac hebben we altijd de rol van rebel gespeeld, of het nu gaat om koninklijk gezag of religie. En het is niet alleen door zijn geschiedenis dat Clairac zijn verschil cultiveert, het is ook het enige dorp op ons grondgebied dat wordt begrensd door het donkere water van de Lot. Maar dat maakt niet uit, want een van de motto’s van de stad is Lux Clareat: ‘Laat het licht schijnen’.

Stap
1/7

Stap 1: Clairac met een C, zoals Karel de Grote

Stap 1: Clairac met een C, zoals Karel de Grote

De legendarische grondslag van Clairac is dat Karel de Grote daar een Moors leger versloeg. Terwijl het goddelijke licht op het slagveld bleef hangen en de nederlaag van de vijand benadrukte, zou Karel de Grote de nabijgelegen abdij de naam “Clara Luce” hebben gegeven, wat Clairac zou zijn geworden. Je hoeft mij natuurlijk niet te geloven. Kom op, ga naar het jaagpad en de oevers van de Lot!

Stap 2: De oevers van de Olt

De Lot is werkelijk een bijzondere rivier. Hoewel de bron slechts 300 km hiervandaan ligt, strekt het kronkelende traject zich uit over bijna 400 km en vormt het nauwe meanders die cingles worden genoemd. De diepte van het water, als gevolg van de dammen langs de route, maakt de bodem ondoordringbaar; vanaf het jaagpadponton is het een echte spiegel die het natuurlijke en gebouwde erfgoed weerspiegelt dat eraan grenst. Ten slotte werd deze rivier in het Occitaans “Olt” genoemd. Wat betreft de reden waarom het vandaag de dag verfranst werd als “Lot”, zeg een paar keer “l'Olt” op volle snelheid.

Stap 3: De grote bodem

Als er veel fonteinen in Clairac zijn, kan geen enkele tippen aan de schoonheid van de Font Grand. Het werd aan het begin van de vorige eeuw gerestaureerd en heeft een zekere plechtigheid behouden, benadrukt door het gewelfde bassin en de klassieke gevel. Het geheel wordt versterkt door een Latijnse inscriptie EN ANNI, EN UNDAE : de wateren zijn snel en de jaren nog sneller. Dus geen sprake van rondhangen, ga via de rue des Fossés naar de rue Puzoque.

Lafont Grand Clairac

Oh wacht! Neem vlak voor vertrek een kijkje op de trap in de rue Esclopière, vlak naast de fontein. Ik kan het je net zo goed meteen vertellen: het antwoord is nee. Nee, dit is niet de straat van de kreupelen! Als sommigen overeenkomsten zien met a slaaf, de klompenmaker in het Occitaans, noemden de Clairacais hem graag de straat Pissebach, want als het regent, zakt het water als een plassende koe. EN ANNI, EN UNDAE Ik zeg het je…

Stap 4: Rue Puzoque en Impasse du Clocher

Er zijn overal Puzoque-straten in het zuidwesten. Meestal namen ze echter de straatnaam van de put aan. Via deze straat bereikt u het doodlopende einde van de klokkentoren, waar een steen ligt voor het beslaan van paarden. Van daaruit verschijnt de apsis van de kerk met zijn grote versterkte toren van waaruit de navigatie op de rivier werd gevolgd. Van de Romaanse kerk is alleen de noordkant overgebleven; de rest heeft de godsdienstoorlogen niet overleefd.

Stap 5: Het Montesquieu-huis… of niet

Clairac heeft veel vakwerkhuizen bewaard. Onder hen het prachtige huis dat bekend staat als Montesquieu. De beroemde filosoof en schrijver trouwde in 1715 met een protestant uit Clairac, Jeanne de Lartigue. Vanaf daar tot het zeggen dat dit huis eigenlijk van hem was, is er een stap te zetten zo breed als de Lot. Aan dit huis grensde ooit een hotel waar Montesquieu en vóór hem Johannes Calvijn, een van de belangrijkste theologen van de Reformatie, daadwerkelijk verbleven. Een kleine, begrijpelijke overdrijving, en Gascogne ligt tenslotte precies tegenover, aan de andere oever.

Montesquieu Clairac

Stap 6: De abdij en de kerk van Saint Pierre Es Liens

Hoewel de benedictijnenabdij van Clairac vanaf de XNUMXe eeuw een van de centra van de Reformatie in Frankrijk was, blijft de geschiedenis ervan nauw verbonden met de basiliek van Lateranen in Rome. Henri IV had in feite besloten de inkomsten van de abdij van Clairacaise aan het Romeinse kapittel te schenken en sindsdien dragen alle Franse staatshoofden de titel van erekanunnik van Saint-Jean-de-Latran. Maar de monniken van Clairac staan ​​vooral bekend omdat ze de eersten waren die de Damascus-pruim hebben gekweekt, dezelfde pruim waarvan de gedroogde vruchten een concentraat van energie zijn, en ook een formidabel middel tegen doorvoerproblemen. Wilt u weer een beetje snoeien?

Kerk van Saint-Pierre-ès-Liens in Clairac

Stap 7: het strand

Na de inspanning kunt u heerlijk ontspannen met een beetje plonsen op het strand van Clairac. Wit zand, zwemmen onder toezicht en een bar-restaurant heten u welkom om heerlijk te ontspannen.

Clairac-strand

Was deze inhoud nuttig voor u?